Els is opgelucht. Na jaren zwerven heeft ze eindelijk een woning: weer een dak boven haar hoofd, rust, spullen kunnen opbergen, terug een adres. Vooral dat laatste is belangrijk. Zonder adres heb je moeilijkheden om je uitkering te krijgen of een identiteitskaart te vernieuwen. Dat is nu allemaal achter de rug. Maar voor Els is het wel aanpassen: een leven buiten, vaak optrekken met vrienden, dat laat je niet zomaar achter je.
Zoals iedereen die een nieuw adres heeft, geeft Els dit door aan de gemeente. Het adres zal slechts gewijzigd worden nadat de wijkagent is langsgekomen. Maar Els is vaak niet thuis: ze moet veel paperassen in orde brengen, heeft afspraken met diensten en zet zich ook in voor diverse verenigingen. De wijkagent vindt haar niet thuis. Na meerdere pogingen geeft hij het op en geeft dit door aan de gemeente.
Tot haar grote schrik krijgt Els na twee maanden een brief van de gemeente die meldt dat ze ambtelijk geschrapt wordt. Els reageert paniekerig maar ook woedend. Een vriend kan haar geruststellen: ze moet gewoon opnieuw naar het gemeentehuis gaan en weer doorgeven dat haar adres veranderde. Samen gaan we naar het gemeentehuis. De gemeenteambtenaar kan maar de adreswijziging registreren als ze ook een telefoonnummer van Els heeft. Pech: de telefoon van Els werd gestolen en haar budgetbeheerder gaat er niet mee akkoord dat ze een andere telefoon koopt. De bediende suggereert om mijn nummer te noteren. Probleem opgelost, zo lijkt het.
We beslissen het ijzer te smeden terwijl het heet is en gaan samen naar de politie. We willen zo vlug mogelijk een afspraak maken met de wijkagent. Voor die vraag genoteerd kan worden, moeten we bij de politie eerst onze identiteitskaart afgeven. Veiligheidsmaatregelen weet je wel. Er gaan allerlei alarmbelletjes rinkelen in het hoofd van Els. Ooit gaf ze, toen ze op straat woonde, haar identiteitskaart af tijdens een controle en kreeg die niet meer terug. Het was een heel gedoe om zonder adres een nieuwe identiteitskaart te bemachtigen.
Onze vraag om een afspraak te maken met de wijkagent kan niet ingewilligd worden. De vraag kwam nog niet door. Waarom niet? De computer is toch sneller dan wij? Gelukkig komt de wijkagent juist binnen. Hij is nieuw en begrijpt het belang van onze vraag. Hij belooft om een uur later al langs te komen. Dankzij zijn goodwill is het tweede probleem opgelost.
Toch krijgt Els opnieuw een brief dat ze ambtelijk geschrapt is. We begrijpen er niets van en trekken terug naar het gemeentehuis. Blijkt dat dit nog volgt uit de vaststellingen van de vorige wijkagent die haar nooit thuis vond. Dat kan rechtgezet worden maar eerst moet er wel een nieuwe identiteitskaart aangevraagd worden. Dat is zo als je ambtelijk geschrapt werd. Dat kan vandaag niet geregeld worden want daarvoor moet een aparte afspraak gemaakt worden. Een nieuwe identiteitskaart brengt ook kosten mee: 20 euro slechts, maar voor Els met een krap leefbudget is dat een zware kost. Een extra uitgave waar ze bovendien niets aan heeft.
Marijke Decuypere