Mijn naam is Karol Laínez en ik kom uit Honduras. Voor mij is het voluntariaat een leerschool voor het leven; ik heb veel geleerd en ik heb een wereld ontdekt waarvan ik het bestaan niet kende. Ik ben voor het eerst in contact gekomen met de Vierde Wereld Beweging toen ik 15 jaar oud: ik deed vrijwilligerswerk in de straatbibliotheek. Op mijn 21e werd ik volontair in Guatemala, waar ik vier jaar heb gewoond. Een deel van mijn reis is daar begonnen, een reis van leren en ontdekken, een reis vol hoop die me vormde tot wie ik nu ben en me in staat stelde mensen te ontmoeten die me in mezelf deden geloven. Het werk leerde me ook om in anderen te geloven, van hen te leren en met hen samen te werken.
Ik heb kunnen zien welke inspanningen veel mensen moeten leveren om vooruit te geraken in het leven, om hun gezin op het juiste spoor te krijgen; een spoor dat we samen proberen op te bouwen. Een toekomst die ik nooit eerder had gezien. Als volontair is de betekenis van ‘samen zijn’ pas echt duidelijk geworden voor mij.
Op een dag vergezelde ik een vrouw naar het gemeentehuis om de papieren in te vullen voor het verkrijgen van een geboorteakte voor haar dochter, die toen twee jaar oud was. De vrouw was tot op die dag niet in staat geweest de papieren in te vullen. Toen ze uiteindelijk de akte kreeg, zei ze: “Eindelijk bestaat mijn dochter, en niet alleen voor mij maar voor de hele wereld, en dat komt omdat jij met mij bent meegekomen om dat te doen”.
Dat is waarom ik het werk ben blijven doen: je maakt deel uit van iets dat gebouwd is op moed, kracht en de vastberadenheid om dingen te veranderen.
Het voluntariaat bestaat uit verschillende nationaliteiten, culturen, talen en standpunten. Al deze verschillen verrijken wie we vandaag zijn, wat ons in staat stelt om samen vooruit te gaan en ons naar een andere toekomst te leiden. Het leven als volontair is als een wedergeboorte voor mij; ik heb mijn eigen land herontdekt, mijn eigen volk, ik heb geleerd van al het leed dat op één plek kan bestaan. Maar tegelijkertijd leerde ik de solidariteit van mensen kennen, hun vastberadenheid om samen uit de val van de armoede te stappen, een val die je beetje bij beetje verstrikt. Wat mij de kracht geeft om door te gaan, is denken aan al die gezinnen die mij hebben opgenomen toen ik begon als volontair. Ondanks de angst en de onhygiënische omstandigheden waarin ze leefden, ondanks hun vernederingen en moeilijkheden, hebben ze hun deuren voor me geopend, zodat ik me thuis zou voelen. Alles wat ik vandaag ben, heb ik aan hen te danken.
Een vertaling van:
My Life as a Volunteer – ATD Fourth World (atd-fourthworld.org)