Karel Staes is overleden. Karel was een pionier in de strijd tegen armoede en was jarenlang een van de inspirators van Centrum Kauwenberg. Hij was ook een begenadigd schrijver en schreef onder meer de tekst van het Vierde Wereldlied.
De dag is nog lang
Een rauwe kreet scheurt over het plein. Het is Véronique. Ze staat een klein jongetje uit te schelden. Ik wil niet dat ze me ziet, want dan wordt ze te beschaamd. Het jongetje kijkt naar de grond en wacht tot het onweer voorbij is. Véronique mag me niet zien, want ze weet dat ik haar ken. In haar geschreeuw lees ik immers haar mislukte leven: her en der kinderen onderweg op een kille wereld neergezet, die groot moeten worden op de hardheid van de straatstenen. Haar oudste zoon fokt nu een pitbull op tot een agressief beest. Op het plein tussen vele mensen, schreeuwt Véronique haar verdriet uit. En ze weet dat ik het weet. Uiterlijk doet ze ongemanierd en wil ze nergens deskundig geholpen worden. Aan de buitenkant blakert ze van slechte wil en gedraagt ze zich onhandelbaar met haar nukkige buien. Maar wie haar kent, ziet de onmacht. Het jongetje naast haar weet dat ook en wacht tot de ondraaglijke pijn van Véronique weer even is weggevloeid. Dan stappen ze samen verder op. Da dag is nog lang.
Karel Staes, 2007, Vierde Wereldblad nummer 157