Brendan en Magali wonen op de bovenste verdieping van het Brusselse Vierdewereldhuis. Enkele jaren zijn ze nu in België. Brendan Coyne is een Brit en Magali Louette komt uit Frankrijk. Beiden zijn volontair. Ze engageren zich met mensen in armoede, werken voor een bescheiden toelage en zijn niet honkvast. Voor zover hun privé-leven dat toelaat, volgen volontairs de internationale sporen van ATD Vierde Wereld.
Hoe leerden jullie ATD Vierde Wereld kennen?
Brendan: Zeven jaar geleden zag ik op de universiteit een advertentie voor een stage bij ATD Vierde Wereld. Ik ging naar een infoweekend en besloot me te engageren voor een ontdekkingsstage van negen maanden. Na die negen maanden ben ik gebleven.
Magali: Na mijn studies werkte ik als vertaalster bij een bedrijf en vertaalde ik productiviteitsrapporten. Dit was niet echt mijn ding en ik zocht iets betekenisvoller. Zo kwam ik bij ATD Vierde Wereld terecht. Het sprak me erg aan dat iedereen hetzelfde loon krijgt. Ik begon aan de ontdekkingsstage. Ik kon me niets zinvollers voorstellen om te doen.
Magali
Wat sprak jullie aan in ATD Vierde Wereld?
Brendan: Ook ik vond het idee dat iedereen hetzelfde loon krijgt en dat er geen massa geld naar het management gaat, zeer interessant. Verder werd ik ook aangesproken door de wil om armoedebestrijding aan te pakken op beleidsniveau. De ideeën van waaruit vertrokken wordt, zijn gebaseerd op de directe ervaringen van mensen in armoede en worden samen opgebouwd. Het internationale aspect is voor mij een meerwaarde.
Magali: De acties en de filosofie achter de acties spraken mij meteen aan. Je kan geen armoede bestrijden zonder mensen in armoede daar bij te betrekken, je moet het samen met hen doen, je kan niet in hun plaats spreken. Ook de werksfeer bevalt me. Bij ATD Vierde Wereld is niemand op een echte carrière gericht: engagement en het delen van waarden zijn erg belangrijk. Dat op een ethische manier omgegaan wordt met geld, vind ik ook belangrijk. Er worden geen onbetrouwbare constructies opgezet.
Brendan: Het werken met militanten staat centraal in wat we doen. Het is een uitdaging voor ATD Vierde Wereld, maar ook een sterkte. Vandaag zien we bijvoorbeeld in vele nationale teams – dat zijn de verantwoordelijken voor de werking in een bepaald land – dat ook militanten er deel van uit maken, zoals bijvoorbeeld in België. Bij ATD Vierde Wereld werken mensen met een verschillende achtergrond samen. Dat mensen in armoede en academische experts elkaar vinden en van elkaar leren, dat maakt me enthousiast. Er wordt veel geïnvesteerd in mensen en men geeft om wat ze doen. Daarnaast weet je ook dat je collega’s er dezelfde waarden en doelstellingen op na houden. In andere bedrijven gebeurt het wel eens dat het ieder voor zich is, maar hier weet je dat je kan rekenen op de mensen rondom je.
Brendan
Wat was jullie rol bij ATD Vierde Wereld voor jullie naar België kwamen?
Magali: Toen ik pas startte, heb ik me ingezet voor het jaarlijks forum van ATD Vierde Wereld in Frankrijk rond armoedebestrijding en voor de organisatie van een grote jongerenbijeenkomst. Nadien werkte ik drie jaar in Nord-Pas-de-Calais. Ik ondersteunde een jongerengroep en begeleidde de jongeren individueel. Daarna was ik twee jaar in Parijs en coördineerde ik op nationaal niveau de acties met jongeren en kinderen.
Brendan: Ik begon als manusje-van-alles: aan vergaderingen deelnemen, koffie serveren op bijeenkomsten, straatbibliotheken, een zomerfestival,… Daarna ben ik met jongeren in het Verenigd Koninkrijk op pad gegaan. Nadien verhuisde ik naar Frankrijk waar ik me heb ingezet voor het project “Armoede is geweld: de stilte doorbreken – naar vrede zoeken”. Ik werkte ook in het team dat de internationale relaties coördineert. Het streefdoel is om mensen in armoede aan het woord te laten bij grote internationale organisaties zoals de Verenigde Naties.