Een rustige wijk in Bossuit (Avelgem). Een wagen komt aangereden, een kleurrijk lappendeken wordt ontvouwd. Kinderen komen enthousiast aangelopen. Het is woensdagnamiddag, dus het is straatbibliotheek. Naast boeken lezen en tekenen is er ook tijd voor spelletjes. Tijd voor een gesprekje met begeleiders Kris en Isabelle.
Waarom een straatbibliotheek in Bossuit?
Isabelle: Via Kind en Gezin in Ronse hoorden we dat er veel kwetsbare gezinnen wonen in Avelgem. Uit gesprekken met Kind en Gezin, het Sociaal Huis en Samenlevingsopbouw in Avelgem, kwam het dorp Bossuit naar voor. Na gesprekken met een diaken, de directrice van de kleuterschool in Bossuit en een bewoonster waar veel kinderen over de vloer kwamen, kozen we de Vlaanderenstraat als locatie.
Hoe verliep de start?
Kris: We zijn gestart in mei 2018. Tien dagen op voorhand zijn Isabelle en ik gaan bellen bij alle huizen met foldertjes. Vier dagen voor de start zijn we nog eens bij alle mensen gaan bellen. De mensen hadden toen nog geen idee van wat de straatbibliotheek juist inhield. Onze eerste straatbibliotheek was meteen een succes: er waren al kinderen op straat toen we aankwamen. Ook enkele ouders kwamen af. Buurtbewoners boden ons spontaan een kop koffie aan. Nu komt er een vast groepje van kinderen, ze zijn tussen 3 en 11 jaar oud. Soms zijn ze met 6, soms met 8 en soms ook met 2. Ik denk dat een straatbibliotheek veilig aanvoelt bij de gezinnen: ze zien ons voortdurend en wij komen niet in hun privé.
Succesverhalen?
Isabelle: In een drietal voortuinen mogen wij ondertussen onze straatbibliotheek houden. In het begin hielden we de straatbibliotheek letterlijk op straat.
Kris: Ik ga de kinderen halen die niet alleen mogen komen. Ik probeer dan altijd de ouders of grootouders te betrekken. In het begin mocht Kevin (fictieve naam) niet komen, zijn mama had niet veel vertrouwen in hem. Ze heeft dan aan ons gevraagd of we de straatbib in haar voortuin wilden organiseren zodat Kevin toch kon meedoen. Ondertussen zijn we verhuisd naar wat verder in de straat, maar Kevin mag blijven komen.
Isabelle: Toen het baby’tje van jonge mama Helena (fictieve naam) werd geboren in augustus, zijn we met de kinderen langs geweest met een kaartje en een beschilderde steen. De straat waarin de straatbib plaatsvindt heeft een slechte naam, maar Helena zei ons dat ze nu met trots aan iedereen vertelt dat de straatbibliotheek er doorgaat. De straatbib geeft allure aan de wijk. Ze heeft ons toen gevraagd of de baby ook naar de straatbib mag komen als hij ouder is.
Krijgen jullie ook steun van buitenaf?
Isabelle: Zeker. Met de steun van Het Streekfonds “Een hart voor West-Vlaanderen” kochten we een stevige koffer, een groot zeil, boeken, knutselgerief en een schminkkoffer.
Kris: Ja en ook van andere groepen van ATD Vierde Wereld kregen we steun. In Turnhout breiden 3 vrijwilligsters een kleurrijk lappendeken waar de kinderen kunnen op zitten. Een van de vrijwilligsters organiseerde ook een geldinzameling waardoor we een kamishibai (Japans verteltheater), een tafeltje en boeken konden aankopen.
Wat doen jullie als het regent?
Kris: Als het te hard waait en regent, gaan we naar de gemeentelijke bibliotheek. Dan mogen de kinderen twee boeken ontlenen en die 14 dagen bij hen thuis houden. Na het eerste bezoek aan de bib, vertelde een mama ons dat ze er elke avond uit voorleest. Ondertussen hebben de kinderen ook geleerd hoe ze boeken, cd’s en dvd’s moeten opzoeken in de bib. Met veel geduld biedt het personeel van de bib ons hulp.
Werken jullie rond bepaalde thema’s?
Isabelle: We hebben al gewerkt rond het thema circus. Toen is een vrijwilligster de kinderen komen schminken. Ieder gezin waarvan een kind deelnam, kreeg een fotoboekje. Tijdens Halloween hebben we maskers gemaakt en hebben de kinderen zich in “griezelpakken” verkleed. We gaan ook regelmatig op uitstap. We brachten al een bezoek aan een boerderij en het Natuurhistorisch museum in Brussel. Het kippenmuseum in Diksmuide staat nog op de planning. Telkens zorgen we voor een “fotoverslag” per gezin.
Wat zijn de toekomstplannen?
Kris: De straatbib is nuttig op zich, maar we moeten ook verder durven gaan, naar de ouders toe. Er zijn een aantal brugfiguren in de wijk (zoals Helena) die ons daarbij kunnen helpen. Zij heeft met veel mensen in de wijk contact. We zijn ook van plan om naar de schoolfeesten van de kinderen te gaan. Zo leren we nieuwe mensen kennen, maar het is ook een vorm van erkenning naar de kinderen toe.
