Op een denkdag met medestanders trapten we het nieuwe werkjaar af en maakten we keuzes voor het komende werkjaar. Niet wetende dat een 2 e lockdown ons te wachten stond, planden we enthousiast diverse activiteiten voor en met mensen in armoede.
Medestander Liesbeth verraste met een leuk windmolentje voor elk. Ieder schreef neer wat dit symbool voor zichzelf of voor onze werking kon betekenen. We dachten de wind in de zeilen te hebben doch een tweede lockdown gooide algauw roet in het eten. Fysieke activiteiten werden afgelast, digitale bijeenkomsten deden hun intrede maar we spaarden en sparen vooral tijd noch moeite om mensen in armoede verbonden met onze werking nabij te zijn via vele telefoons, stoepbezoeken, sms’en of een wandeling.
We ervaren hierbij hoe velen er de moed inhouden ondanks hun moeilijke levensomstandigheden, die nog moeilijker werden. Maar ook hoe zwaar sommigen het hebben. De weggevallen fysieke bijeenkomsten waarbij het hart kan gelucht worden , tips worden gedeeld, waar humor , een hartelijke knuffel en een schouderklop nooit ver weg zijn, worden zo hard gemist.
