Alle landen in de wereld publiceren dagelijks cijfers over de uitbraak van het coronavirus. Het virus blijft zich als een veenbrand verspreiden. Dagelijks wordt ons op het hart gedrukt: “zoveel mogelijk binnen blijven, 1,5 meter afstand houden, handen wassen, mondmasker opzetten indien je trein, tram of bus neemt”. Maar wat als het moeilijk is, of zelf onmogelijk deze basisregels te volgen?
Aan de rand van Parijs hebben de autoriteiten watertanks naar kampen van Roma-families gebracht. Eindelijk! Toegang tot water: daar dromen deze families al jaren van. Zal dit blijven duren na de coronacrisis?
In Haïti zijn er tot nu toe nog niet zoveel sterfgevallen door Covid-19, maar wat bij een massale uitbraak? Ondanks de stortvloed aan informatie zijn er mensen in afgelegen gebieden die niet op de hoogte zijn van het nieuws. Soms is het ook onmogelijk de instructies te volgen. Hoe kan je je handen wassen als er geen stromend water beschikbaar is?
In de Democratische Republiek Congo hebben leden van de Beweging stappen ondernomen om vrije toegang tot water te krijgen. “Mensen zijn minder bang voor ziektes dan voor honger” zegt Shaidi, een jonge bondgenoot in Bukavu. Solidariteit is bij gebrek aan voedsel en medicijnen al te vaak gebaseerd op solidariteit tussen mensen die in armoede leven.
In Ivoorkust vertelt Marc C. ons: “Sinds bijna drie weken organiseer ik op straat een hand washing challenge met een emmer en zeep. Dit is een persoonlijk initiatief en wordt door de bevolking van het gebied erg gewaardeerd. Ik ben ook begonnen met een solidarity challenge die door gebrek aan middelen moeilijk uit te breiden is. Ik wil emmers met kranen, rijst, olie of andere voedingsmiddelen aanbieden aan sommige mensen (weduwen, gepensioneerden, studenten…) die mij om hulp vragen.”
