Musti Önlen was als puber zelf dakloos. Later richtte hij de vzw Homie op. Het begon met een oude caravan om een jongere tijdelijk onderdak te geven. Het groeide uit tot een netwerk in Limburg van gezinnen die een opvangplaats aanbieden. Wat hij leerde? Er zijn meer diverse opvangmogelijkheden nodig. Dat jongeren zelf keuzes kunnen maken is belangrijk. De overheid heeft een taak maar er is ook meer begrip en solidariteit nodig van burgers. In het boek ‘Een nieuw hoofdstuk’ bundelde hij de verhalen van enkele jongeren.
Evelien De Maerschalck is onderzoeker aan de KULeuven. Ze legt uit wat je kan verstaan onder dak- en thuisloosheid. Pas sinds enkele jaren wordt er systematisch geteld. De aantallen zijn veel groter dan vroeger geschat. En 1 op de 5 van hen is een jongvolwassene. Dan zijn er ook nog de kinderen en jongeren die op een of andere manier betrokken zijn.
Wouter Torfs kennen we van de schoenen, maar hij is nu een gemotiveerd voorzitter van het CAW. Hij gelooft in het principe van ‘Housing First’. Huisvesting is echt een sleutel om een stabiel bestaan op te bouwen. Ook hij pleit voor aangepaste woonvormen, zoals zorghostels voor jongeren van 18 tot 25 jaar.