Vier vrouwen vertellen hoe het is om in armoede te leven of ermee te maken te krijgen. De podcast is een uitnodiging om even in de schoenen van mensen in armoede te staan en de levende verhalen te ontdekken die achter de armoedecijfers schuil gaan.
Deel 2: Marijke over kansen in het leven en in andermans schoenen staan: ‘Wie ben ik om haar zomaar te veroordelen? Ik ken haar leven niet. Dat was een goede les voor mij. Na 20 jaar merk ik dat ik soms nog moet worstelen tegen eerste reacties’.
Marijke heeft een zorgeloze jeugd gehad: ze beseft wat een rijkdom dat is geweest voor de rest van haar leven.
Na haar studies besloot ze vrijwilliger te worden bij een alfabetiseringsproject:
‘De analfabeten waren toen mijn leeftijd, ik kon dat niet geloven. Dat was voor mij de eerste confrontatie met dat niet iedereen gelijke kansen krijgt. Hoe kan dat in onze maatschappij?’
Ze vertelt over haar engagement bij ATD Vierde Wereld en haar eerste opdracht als volontair in de sloppenwijken van Guatemala:
‘Ik leerde een alleenstaande mama met drie kinderen kennen die niet aan het werken was. Dat is raar, iedereen werkte daar maar zij was aan het bedelen. In de sloppenwijken bedelt niemand. (…) Kan je niet zoals de anderen gaan werken? Als je er wil komen, moet je werken: dat had ik van thuis uit meegekregen’.
Na de vrouw beter te leren kennen wist ze dat ze niet zo snel over haar had moeten oordelen:
‘Ik heb geen recht om maar 1 oordeel over haar uit te spreken’.