“Gisteren vertelden ze op het nieuws dat er een rush aan de gang is naar pellet- en houtkachels,“ vertelt Viviane. Naast haar zit Christine. Ze zucht: “ Ja, als je dit kunt veroorloven begrijp ik dat je op die manier wilt voorkomen dat je een torenhoge energiefactuur krijgt. Ik heb die keuze niet. Ik moet nu al medicijnen laten vallen om mijn energiefactuur te kunnen betalen. Als ze nu de BTW zouden verlagen, dan zou ik al een doosje pillen meer kunnen kopen. “
Viviane pikt in: “Ik wacht nu al met een bang hart op het moment dat mijn eindafrekening voor elektriciteit in de brievenbus zal liggen.’’ Met tranen in de ogen vervolgt ze: “Ik ben nu drie jaar schuldenvrij, maar als de energieprijzen zo blijven stijgen, zal het niet lang duren voor ik opnieuw moet beginnen met een afbetalingsplan.“
Christine vervolgt: “We hebben nu beiden het sociaal tarief en toch moeten we nog opletten. Ik draag in de winter altijd een fleece zodat ik de verwarming op 19 kan zetten. Ik heb aluminiumramen met enkel glas, en de kou komt zo door de spleten. Ik moet tochtstrips in de spleten stoppen. Die kosten niet zo veel, 2 euro, maar ik moet die er wel zelf inleggen of de wind komt er zo door. Ik huur de woning, maar ik durf het niet vragen aan mijn eigenaar. Ik ben bang dat hij dan mijn contract opzegt.“
Christine denkt even na: “Mijn nicht liet een nieuwe verwarmingsketel plaatsen en kreeg een premie omdat deze met pellets werkt. Ik gun het haar, maar wij zijn arm en hebben geen spaarcenten. Die premies om ervoor te zorgen dat je minder energie verbruikt, gaan altijd aan onze neus voorbij.”
Marijke Decuypere