Jessica, verpleegkundige van opleiding, besloot stage te volgen op ons Vlaams secretariaat. Eerst werkte ze als administratief medewerker voor onze volksuniversiteiten en daarna ontfermde ze zich bij communicatie en fondsenwerving over het uitwerken van een sociale mediastrategie.
Kwam je als thuisverpleegkundige in aanraking met armoede?
Ja. Ik was me vroeger niet bewust van de armoedeproblematiek in België maar toen ik begon te werken als zelfstandig thuisverpleegkundige werd ik plots hard geconfronteerd met armoede en onrechtvaardigheid. Het was een serieuze eyeopener. Als thuisverpleegkundige leer je mensen uit alle lagen van de bevolking kennen en door de jaren heen krijg je een vollediger beeld van de maatschappij waarin je leeft. Dat is niet veel mensen gegeven. Mensen blijven vaak heel hun leven in hun eigen sociale bubbel.
Mensen in armoede die aan diabetes (suikerziekte) lijden hebben bijvoorbeeld vaak het budget niet om zich de levensstijl aan te meten die ze nodig hebben om hun bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Het gevolg is dat er bij hen na verloop van tijd wonden ontstaan die niet meer genezen en die geïnfecteerd kunnen raken. Deze patiënten verliezen soms ledematen of kunnen zelfs overlijden. Allemaal te vermijden als ze zich gezonde voeding zouden kunnen veroorloven.
Ook wondzorg kost veel geld voor patiënten. En als het lang duurt voor een wonde om te genezen, klagen patiënten wel eens over de hoeveelheid zalven, kompressen, speciale verbanden,… die we moeten gebruiken. Als verpleegkundige moeten we dan een compromis gaan zoeken tussen enerzijds een kwalitatieve en steriele en anderzijds een betaalbare wondzorg voor de patiënt. Zo gebeurt het wel eens dat een patiënt, wiens wond genezen is, ons overschot meegeeft. Op die manier kunnen we een voorraad aanleggen voor patiënten die hun apotheekkosten niet meer kunnen betalen maar onze verzorging echt wel nodig hebben.
Waarom wilde je stage volgen bij ATD?
Als verpleegkundige had ik vaak het gevoel dat ik aan het dweilen was met de kraan open. Ik ben mij beginnen inlezen over armoede en dacht “het zou fijn zijn om eindelijk eens mee aan de kraan te kunnen draaien in plaats van alleen maar te dweilen”. Daarom heb ik ervoor gekozen om stage te lopen bij ATD.
Wat vind je goed aan de werkwijze van ATD?
ATD heeft naar mijn mening een enorm potentieel om op een effectieve en duurzame manier de armoedeproblematiek aan te pakken. Als beleidsmakers de signalen van ATD (en gelijkaardige organisaties) consequent zouden implementeren, zouden er echte oplossingen kunnen komen.
Ik geloof oprecht in een bottom-up aanpak die vertrekt vanuit de basis. Simpel gezegd: vraag aan de mensen die het meemaken ‘wat werkt er (niet)?’ en maak op basis daarvan beleidsbeslissingen. Naar mijn mening werkt top-downmanagement niet. In onze verpleegpraktijk was er een collega die verantwoordelijk was voor de administratie en planning en ze kon daarmee financieel perfect rondkomen. Toch koos ze er heel bewust voor om ook nog met één been in het werkveld te staan omdat ze merkte dat de kwaliteit van haar planning anders te snel achteruit ging. En die visie deel ik absoluut met haar. Je kan die gedachte doortrekken naar de volksuniversiteiten: je kan geen goed armoedebeleid maken als je geen idee hebt van wat mensen in armoede dagelijks meemaken.
ATD heeft naar mijn mening een enorm potentieel om op een effectieve en duurzame manier de armoedeproblematiek aan te pakken. Als beleidsmakers de signalen van ATD (en gelijkaardige organisaties) consequent zouden implementeren, zouden er echte oplossingen kunnen komen.
Wat zal jou het meeste bijblijven van je stage bij ATD?
Dat mijn vooroordelen die ik, onbewust, had tegenover mensen in armoede dankzij mijn deelname aan de volksuniversiteiten ontkracht zijn. Daar hoorde ik getuigenissen waarvan mensen, die geen voeling hebben met de armoedeproblematiek, zouden kunnen zeggen dat het kortzichtige beslissingen zijn. Maar als je het volledige verhaal van mensen in armoede dan hoort, en je kan je die situatie wat beter voorstellen, dan had eender wie in die situatie exact dezelfde beslissing genomen.
Hoe ga je je engagement tegen armoede nu verderzetten?
Ik wil ervoor zorgen dat mensen in armoede mee kunnen schrijven aan een nieuw en duurzaam maatschappelijk kader. Door met hen (en andere groepen die met uitsluiting te maken krijgen) rond de tafel te zitten kunnen we eindelijk komaf maken met discriminatie maar ook met de klimaatproblematiek bijvoorbeeld. Mensen in armoede worden zo vaak vergeten, het heeft lang genoeg geduurd. En ik ga zéker contact blijven houden met ATD!